22.08.99
Özledim seni mikrofon uzun zaman oldu seninle konuşmayalı, o sessiz gecelerde yalnızlığımı paylaşmayalı
Anıları, hatıraları yaşamayalı unuttum artık kim olduğumu asker miyim! ?insan mı? Yoksa insan ötesi bir varlık mı?
Hayatın güzel kıvrımlarından sessizce geçerken
Her geçen günün dökülen yapraklarını bırakıyorum ardım sıra, acaba diyorum; dönüp toplasam yaprakları konuşurlar mı benimle? Bilmiyorum belki de onların gerçektende dili yoktur
Belki de aradığım şey mutluluk olduğu için konuşacaklarını düşünüyordum
Yakında mikrofon, yakında çok yakında konuşacağız
Anıları, hatıraları tazeleyeceğiz! Seninle eski günleri yad edeceğiz bekle beni mikrofon döneceğim elbet dibin dibi yoktur derler üç beş nöbetlerimin manik depresif nöbetlerimle karşılaştığı bir günde yazdım bu şiiri
Yine mikrofon aşkımla rüya'nın aşkı arasında kaldım
Ağustos böcekleri beste bile yaptı şiirime karıncalar çalışırken
Zaman aktı geçti ve güz yapraklarının altında kaldı bu harika ötesi ezgiler.
Armağan Koçbay
